ปรัชญาของไพธอน
หลักปรัชญาของไพธอนสามารถอธิบายได้ด้วย The Zen of Python
ซึ่งบัญญัติโดย
หากรันคำสั่งไปต่อนี้ใน Python interactive
ซึ่งจะแสดงผล The Zen of Python
ให้เราได้แบบนี้
The Zen of Python, by Tim Peters
Beautiful is better than ugly.
Explicit is better than implicit.
Simple is better than complex.
Complex is better than complicated.
Flat is better than nested.
Sparse is better than dense.
Readability counts.
Special cases aren't special enough to break the rules.
Although practicality beats purity.
Errors should never pass silently.
Unless explicitly silenced.
In the face of ambiguity, refuse the temptation to guess.
There should be one-- and preferably only one --obvious way to do it.
Although that way may not be obvious at first unless you're Dutch.
Now is better than never.
Although never is often better than *right* now.
If the implementation is hard to explain, it's a bad idea.
If the implementation is easy to explain, it may be a good idea.
Namespaces are one honking great idea -- let's do more of those!
แท้จริงแล้วหลักปรัชญาของไพธอนก็คือไพธอนเป็นภาษาที่สามารถสร้างงานได้หลากหลายกระบวนทัศน์ (Multi-paradigm language) โดยจะมองอะไรที่มากกว่าการเขียนโปรแกรมเพื่อนำมาใช้งานตามรูปแบบเดิม ๆ แต่จะเป็นการนำเอาหลักการของกระบวนทัศน์ (Paradigm) แบบเชิงวัตถุ (Object-oriented programming), แบบเชิงโครงสร้าง (Structured programming), แบบฟังก์ชันแนล (Functional programming) และแบบเชิงมุม (Aspect-oriented programming) นำเอามาใช้ทั้งแบบแยกและนำมาใช้ร่วมกัน ซึ่งไพธอนนั้นเป็นภาษาที่มีการตรวจสอบชนิดตัวแปรแบบยืดหยุ่น (dynamically type-checked) และใช้ Garbage collection ในการจัดการหน่วยความจำ